Eyjadalur

Widok na dolinę od strony masywu Moskardahnukar (południe)

Eyjadalur

  Eyjadalur  - głęboka na około 6 km dolina znajdująca się między wschodnim krańcem masywu Esja a masywem Modruvallahals. Przez środek doliny przepływa rzeka Sandsa.

Widok na dolinę od północy

      Trana - 743m n.p.m. - najwyższy szczyt wschodniej ściany zamykającej dolinę.

Esja zamykająca dolinę od jej zachodniej strony, z widocznym szczytem ( 914m n.p.m.)

Dolina Eyjadalur latem.

Moskardahnukar

                                                          Moskardahnukar


Moskardahnukar - masyw składa się z trzech szczytów, które wznoszą się na 732, 787 i 807m n.p.m.  Najwyższy z nich wznoszący się na 807 m n.p.m. określa się jako szczyt właściwy. Leży na wschód od masywu Esja.

Widok na Moskardahnukar od północnej strony, od doliny Eyjadalur.

Moskardahnukar

Cały masyw zbudowany jest ze skał przypominających łupek.

Główny ze szczytów - 807 m n.p.m.

Wielkie osuwisko Sudurardalur i Holatunga - jego wielkość robi wrażenie.

Widok z dna doliny Eyjadalur. Przez dno doliny przepływa rzeka Sandsa.

Anas platyrhynchos - kaczka krzyżówka

Anas platyrhynchos - kaczka krzyżówka,  krzyżówka - gatunek dużego ptaka wodnego z rodziny kaczkowatych (Anatidae). Zasiedla ona większość półkuli północnej

Geitahlið

 Geitahlið

    Geitahlið (Wzgórze Kóz) - wznoszący się na wysokość 385 m n.p.m. wulkan, w południowo zachodniej Islandii, około 20 kilometrów od Grindaviku. U jego południowego stoku wznosi się wulkan Stora-Eldborg.

   Jedna z jego erupcji jaka miała miejsce w 1000 roku, przeszkodziła w zgromadzeniu narodowym odbywającym się właśnie w tym czasie w Pingvallar (wiadomość jeszcze do potwierdzenia).

 Krater wulkanu Geitahlið. Nie spodziewałem się że będzie widoczny i do tego takich rozmiarów - dla porównania na szczycie stoją trzy osoby .

Alitta - robak piaskowy

   Alitta - robak piaskowy, tu zapewne Alitta virens. Klasyfikowany jako wieloszczet z rodziny Nereididae.
  

Odżywiają się wodorostami i mikroorganizmami. Budują nory w piachu i błocie.

Często osiągają długość kilkudziesięciu cm; zdarzają się przypadki ugryzień u ludzi.

Kiedy podpływają pod powierzchnie wody, są atrakcyjnym kąskiem dla mew.

Hekla

Hekla (Kaptur) nie bez powodu nosi swą nazwę, choć tym razem wyraźnie go jeszcze nie naciągnął.

Hekla

  Hekla (Kaptur)- najwyższy z aktywnych islandzkich wulkanów mierzy 1491 m n.p.m. Leży w południowo zachodniej Islandii. W języku islandzkim Hekla oznacza  płaszcz z krótkim kapturem , lub kaptur, który może tu się odnosić do częstego zachmurzenia na szczycie.

Grzbiet wulkaniczny w skład której wchodzi Hekla.

  Hekla jest częścią grzbietu wulkanicznego ciągnącego się na długości 40 km. Najbardziej aktywną częścią tej grani jest szczelina o długości około 5,5 km, długo nazwana Heklugjá, która uważana jest za właściwy wulkan Hekla. Podczas erupcji szczelina otwiera się na całej jego długości.

Góry popiołów, pumeksu, gruzu i lawy.

   Jest wulkanem eksplozywno-efuzywnym typu wezuwiańskiego, co oznacza że jego eksplozje są gwałtowne, podobnie jak wulkan Wezuwiusz. Do atmosfery wydostają się ogromne ilości popiołów i gazów, oraz bomb wulkanicznych, a ze stoków spływają potoki lawy.

Niepozornie wyglądająca lawa ciągnie się kilometrami.

Okolica pokryta jest gruzem i popiołem.

   Hekla leży na ryfcie kontynentalnym co powoduje, że jest bardzo aktywna. Średnio wybucha co 10-30 lat. Jej erupcje nigdy nie przyniosły ofiar śmiertelnych, jednak miały ogromny wpływ na rolnictwo poprzez skażenie przez gęste popioły gleb, i pomór zwierząt hodowlanych.

Piętrząca się lawa

     W okresach spokojnych na szczycie tworzy się mały lodowiec, a zimą pokryta jest często śniegiem.

Ostra i postrzępiona, wielokrotnie wysoka na kilka metrów...

... lub przylegająca i zaokrąglona.

W pobliżu szczytu często można znaleźć miejsca gdzie wyraźnie uchodzi ciepło.

Tworzą się tu okapy śnieżne. Pod nimi jest mokry i czasem ciepły żużel.

Czapa śnieżna na szczycie Hekli. Wyraźnie widać,że śnieg przetopił się , podłoże mimo dużego mrozu jest mokre i nie związane.

   Siedząc na szczycie można odczuć lekkie ale wyraźne wstrząsy.

Lodowo-śnieżne formy na szczycie.

Ciemna plama na jednym z wierzchołków oznacza, że to miejsce jest ciepłe. Widoczna jest również szczelina wulkanu.

Jeden z wierzchołków Hekli.

Leżący na grzbiecie Hekli nieopodal jej szczytu krater Oxl - 1214m n.p.m.

Więcej na:
https://plus.google.com/photos/108677385925297275633/albums/5856307817447023169