Gjarfoss

 

Wodospad Gjarfoss znajdujący się w dolinie Gjain, położonej nieopodal wulkanu Hekla.

Płynąca przez pustynną równinę rzeka Rauda napotkawszy jeden z wielu progów skalnych utworzonych z zastygłej lawy ...

...spada z kilkunastu metrów w malowniczą oazę, pełną różnorodnych roślin, tym bardziej malowniczą jesienną porą.

Wokół wodospadu wyraźnie widoczne są kolumny bazaltowe - efekt stygnięcia lawy.

Gjarfoss; Islandia

... kolory jesieni nad wodospadem.

Fiordy Wschodnie

Potężne Fiordy Wschodnie przebijają się przez mgliste chmury.

Fiordy Wschodnie; Islandia

Fiordy Wschodnie zdają się być bardziej majestatyczne niż ich zachodni odpowiednik

Choć zdarzają się Miejsca łudząco podobne do Fiordów Zachodnich.

Niemniej swymi poszarpanymi, strzelistymi wierzchołkami bardziej przypominają Alpy.

Lómagnúpur

Wodospad na górze Lómagnúpur. Podwiewający wiatr nie pozwala wodzie łagodnie spadać w dół ciągle podrywając ją w górę.


Lómagnúpur; Islandia

... na plaży

... na plaży

   Przeważająca część islandzkiego wybrzeża składa się z bazaltowych, czarnych skał. Mało tu miejsc, które śmiało możemy nazwać "plażą". Zwykle to niewielkie zatoczki, gdzie płynna niegdyś lawa nie zdołała w pełni pokryć linii brzegowej, a niestrudzone fale oceaniczne kruszyły skały, szlifowały kamienie i nanosiły je warstwa po warstwie na brzeg.

    Jest tylko kilka miejsc gdzie możemy spotkać plażę w naszym rozumieniu, gdzie możemy spotkać jasny, drobny piasek. Zwykle to drobne i większe czarne kamienie, czasem gładkie jak po oszlifowaniu, czasem pełne otworków, jakby ktoś je specjalnie ponawiercał.






   Codzienne pływy oceaniczne dodatkowo urozmaicają krajobraz plaży. Wystarczy po odpływie przejść się po brzegu by znaleźć jakiś ciekawy okaz z podmorskiej fauny lub flory.

Bruarhlöð

Bruarhlöð - czyli wąwóz na rzece Hvita ( niedaleko wodospadu Gulfoss) z charakterystycznymi formacjami skalnymi -tzw brekcjami ( tu zapewne magmowymi). Białawe wody rzeki przepływają przez bajeczny labirynt, pełen różnych zatoczek. Wysokie klify porośnięte są bujną roślinnością krzewiastą.

Bruarhlöð; Islandia

Zachód słońca nad Atlantykiem...

Islandia

Mýrdalssandur

Pustynia Mýrdalssandur obejmuje obszar około 270 mil kwadratowych. Znajduje się na wschód od miasta Vik. Kiedyś była prawdopodobnie ujściem jednej z okolicznych rzek, lecz sąsiedztwo z lodowcem Myrdalljokull i znajdującym się na nim czynnym wulkanem Katla powiększyła i zmieniła ją w pustynię. Silne spływy wody i materiału z lodowca i wulkanu uformowały płaska jej powierzchnię, Ostatni duży spływ, który między innymi zniszczył most na drodze przecinającej pustynię, miał miejsce latem 2011 roku.


Mýrdalssandur; Islandia

Eyjafjallajokull

  Eyjafjallajokull podczas erupcji z marca 2010 roku.

Eyjafjallajokull

 

   Eyjafjallajökull to czynny wulkan o obecnej wysokości 1666 m n.p.m, znajdujący się w masywie Eyjafjöll w południowej Islandii, położony na zachód od wulkanu Katla w pobliżu lodowca Eyjafjallajökull. Nazwa składa się z trzech słów, które w języku islandzkim oznaczają - lodowiec masywu Eyja (nazwa masywu pochodzi z kolei od słowa wyspa). W ciągu ostatnich 1100 lat do erupcji Eyjafjallajökull dochodziło czterokrotnie: w 920, 1612, 1821-1823 i w 2010 - która to odbiła się szerokim echem w świecie, paraliżując niemal całą strefę lotów cywilnych w Europie.


 Krótka relacja w wyprawy na wylkan Eyjafjallajokull podczas jego erupcji

 Podczas pierwszego przebudzenia wulkan wypluwał z siebie fontanny lawy i deszcz drobnych ziarenek szklistego, czarnego materiału wulkanicznego, przypominającego drobny piasek.

Aktywność sejsmiczna pod lodowcem Eyjafjallajokull rozpoczęła się pod koniec grudnia 2009 i przejawiła się jako tysiące drobnych trzęsień ziemi o natężeniu 1–2 stopni.

Widok z lodowca Eyjafjallajokull na Ocean Atlantycki

  26 lutego 2010 Islandzki Instytut Meteorologiczny za pomocą przyrządów GPS zlokalizowanych w okolicach Þorvaldseyri około 15 kilometrów na południowy wschód od miejsca wybuchu określił, że doszło do przemieszczenia się skorupy ziemskiej o 3 cm w kierunku południowym, z czego 1 cm przemieszczenia miał miejsce w przeciągu ostatnich czterech dni. Ta aktywność sejsmiczna została wywołana przez ciśnienie powstające przy przesuwaniu się magmy spod skorupy ziemskiej do komory wulkanu.

 
 Nasilenie się aktywności sejsmicznej nastąpiło pomiędzy 3 i 5 marca. W okresie tym zarejestrowano około 3 tysięcy drobnych, odczuwalnych w okolicznych miastach trzęsień ziemi o nasileniu około 2 stopni.

   Ostatecznie erupcji wulkanu Eyjafjallajökull nastąpiła 20 marca 2010. Szczelina wulkaniczna miała około 500 m długości, przebieg z północnego wschodu na południowy zachód. Od 10 do 12 zlokalizowanych na jej linii kominów wulkanicznychwyrzucało lawę oliwinowo-bazaltową o temperaturze około 1000 °C na wysokość do 150 m.

 Różnica temperatur (na lodowcu wówczas temperatura wynosiła około -10'C a przy wulkanie ponad +20'C i więcej) doprowadzała do zjawiska tworzenia się krótkich ale gwałtownych trąb powietrznych.

  Druga szczelina powstała 31 marca około 200 m na północny zachód od pierwszej. Ma ona około 300 m długości a wydobywająca się lawa płynęła do kanionu Hvannárgil. Nie zarejestrowano przy jej powstaniu żadnej aktywności sejsmicznej ani też przesunięcia skorupy. Obie szczeliny mają ten sam komin wulkaniczny.

 

... i tak wyglądał pierwszy z dwóch wybuchów wulkanu Eyjafjallajokull w 2010 roku.

Zdjęcia: autor
Wiadomości: Wikipedia, autor