Kuc islandzki
Kuc islandzki - to małe, wytrzymałe i długo żywotne konie wyhodowane w
Islandii.
Choć konie są małe, czasem wielkości
kuców, większość rejestrów ras wspomina
islandy jako konie.
W ich ojczyźnie jest niewiele chorób;
islandzkie prawo zapobiega importowaniu koni do kraju, a wywożone nie
mogą wracać.
Konie islandzkie osiągają średnią wysokość w kłębie od 130 do 145 cm ,
która jest często uważana za rozmiar kuców, ale hodowcy i rejestry ras
zawsze odnoszą się do islandów jako koni.
Kilka teorii próbuje tłumaczyć dlaczego islandy są zawsze nazywane
końmi, wśród których jedna mówi o żywiołowym temperamencie rasy i
ogromnej osobowości, i brakiem słowa "kuc" w jęz. islandzkim.
Inna teoria sugeruje, że waga rasy, struktura kości i umiejętności
dźwigania ciężarów pozwalają na sklasyfikowanie jako konia, prędzej niż
kuca.
Islandy występują w prawie wszystkich maściach, wliczając w to
kasztanowatą, bułaną, gniadą, karą, myszatą, palomino, srokatą i
dereszowatą. W języku islandzkim jest ponad 100 nazw dla różnych kolorów
i wzorów.
Rasa jest znana jako wytrzymała i stosunkowo niewymagająca dużo jedzenia. Rasa ma podwójne owłosienie, służące do lepszej izolacji w zimnych temperaturach
Często
zamiast komfortowej stajni wolą zwykły daszek.
Są to konie twarde, na
Islandii w surowym
klimacie i przy zmiennej pogodzie doskonale sobie dawały radę.
Selektywna hodowla przez stulecia doprowadziła rasę do teraźniejszej formy. Dobór naturalny także był ważny, surowy klimat Islandii wyeliminował wiele koni przez zimno i głód.
Islandy są bardzo przyjazne, posłuszne i łatwe w hodowli, chociaż również entuzjastyczne i pewne siebie.
Są również
spokojne i ciekawskie.
Uwielbiają towarzystwo innych koni i pozostawione samotnie na wybiegu
cierpią. Jeżeli nie mamy drugiego konia, kuc zadowoli się towarzystwem
kozy albo w ostateczności owcy.
Niska częstość występowania chorób w
Islandii jest utrzymywana przez
prawa uniemożliwiające powrót koni wywożonych z kraju i poprzez wymóg,
aby wszystkie sprzęty końskie importowane do kraju były nowe i
nieużywane. W rezultacie rodzime konie nie nabyły odporności na choroby.
Epidemia na wyspie mogłaby być katastrofalna dla rasy
.
To stwarza problemy z pokazywaniem rodzimych islandzkich koni przeciwko
innym rasom spoza kraju, ponieważ żadne konie nie mogą być przywożone
do
Islandii, a koniom raz opuszczającym kraj nie wolno wrócić. Z tego powodu
islandy są w typie kuca pierwotnego, z bardzo niewielką domieszką krwi orientalnych.
Przodkowie
konia islandzkiego były prawdopodobnie zabierane na
Islandię przez wikingów pomiędzy rokiem 860 a 935.
Około 900 lat temu próbowano wprowadzić geny koni ze Wschodu do
islandów, w wyniku degeneracji koni. W 982 roku islandzki
Althing (parlament) przyjął ustawę zakazującą przywóz koni do
Islandii, co
zakończyło krzyżowanie. Rasa nie posiada domieszek innych ras od ponad
1000 lat.
W latach 1783 i 1784, około 70% koni w
Islandii zostało zabitych przez popiół wulkaniczny, zatrucia i głód po wybuchu wulkanu
Laki.
Erupcja trwała osiem miesięcy, pokryte zostały setki kilometrów
kwadratowych ziemi lawą, a wiele rzek zostało przekierowanych lub wysuszonych. Populacja powoli odzyskiwała liczebność w ciągu następnych stu lat i od
początku XX wieku hodowla selektywna ponownie stała się ważna.
Więcej zdjęć: https://plus.google.com/u/0/photos/108677385925297275633/albums/5993972676432616817
Wiadomości: Wikipedia
Zdjęcia: Autor
Skarðshyrna
