Haifoss i Granni

Haifoss ( z lewej ) i Granni ( po prawej )

Haifoss i Granni

Háifoss i Granni to wodospady znajdujące się w pobliżu w wulkanu Hekla w południowej części Islandii.  

   Dopływające do progu wodospadu Haifoss wody rzeki Fossa spadają w dół z wysokości 122 m, co czyni go drugim najwyższym ( zaraz po wodospadzie Glymur - 198 m) wodospadem na Islandii.
   Jak sama nazwa wskazuje - Haifoss czyli "wysoki wodospad" - faktycznie wysokość, jak i ilość wody jaka spada w dół robi wrażenie.












 

  Rzeka Fossa jest dopływem najdłuższej rzeki na wyspie Þjórsá.

 Drugi, sąsiadujący z Haifoss wodospad - Granni, wiele wysokością mu nie ulega, lecz ogólnie przyjmuje się wysokość Haifoss za główną.

   Granni w języku islandzkim oznacza "sąsiada", co nie odbiega od stanu faktycznego.


  

Oba wodospady wcinają się w głęboki kanion.

   W pobliżu Haifoss i Granni znajduje się wiele mniejszych wodospadów,  dodając całości dużego uroku.

  "Przecięty" kanion wyraźnie ukazuje warstwy popiołów, lawy, bazaltu i gruzu który odkładał się i kamieniał przez tysiące lat, a który żmudnie odsłoniła przepływająca nieustannie woda.







Więcej zdjęć: https://plus.google.com/u/0/photos/108677385925297275633/albums/5948459076113194833

Flora Teneryfy

Strelicja królewska, znana także jako rajski ptak

Teneryfa - flora

    Teneryfa - największa z wysp Makaronezji, wchodząca w skład Wysp Kanaryjskich, dzięki położeniu przy północno-zachodnim wybrzeżu Afryki posiada klimat zwrotnikowy, dzięki któremu występuje na niej roślinność odporna na niedobór wody i skazana na wysokie temperatury. 

  Teneryfa to wyspa z własnym, charakterystycznym klimatem, a właściwie z wieloma różnymi mikroklimatami, dzięki którym miejsce to posiada tak unikatowy, bogaty i zróżnicowany ekosystem. Zarówno fauna, jak i flora wykorzystują różnorodność wyspy, aby rosnąć i wykształcać nowe gatunki. Na wyspie odnajdujemy ponad 1000 gatunków roślin, wśród których ponad 100 żyje jedynie na tej wyspie.

Wilczomlecz kanaryjski jest endemicznym gatunkiem roślin typowym dla niższych obszarów Teneryfy.

Rubinowy żmijowiec, niestety już przekwitły.

   Dzięki podziałowi wyspy przez wysoki masyw górski ( z najwyższym szczytem wyspy - Pico del Teide) na dwie części - wschodnią i zachodnią, mamy tu wyraźny podział na strefy klimatyczne. 

  Wschodnia część wyspy jest sucha i gorąca , dzięki oddziaływaniu pobliskiej Afryki. Zachodnia zaś posiada klimat bardziej wilgotny, gdzie występowanie chmur czy częstych mgieł nie jest niczym nienaturalnym, jest tu chłodniej i wilgotniej, a to za przyczyną oddziaływania Atlantyku.

   Dzięki odosobnieniu wysp występuje tu wiele endemicznych gatunków roślin takich jak między innymi rubinowy żmijowiec, wilczomlecz kanaryjski czy dracena smocza.

   Na Teneryfie należy wyróżnić sześć stref różniących się klimatem, ukształtowaniem terenu i innymi cechami.

Smocze drzewo

    Mamy więc strefę Cardonal obejmującą obszar od poziomu morza do wysokości 700 metrów n.p.m. Jest ona pokryta krzakami przystosowanymi do suchych warunków.
Dalej, na wysokości od 200 do 600 metrów n.p.m. znajduje się strefa przejściowa, zwana Lasami ciepłolubnymi, z dużą liczbą gatunków endemicznych.

   Strefa Lasów wawrzynowych sięga tysiąca metrów i porośnięta jest dużą liczbą drzew.
Od poziomu 1000 metrów rozpoczyna się strefa najbardziej zróżnicowana. Możemy tam odnaleźć wrzosowiska z suchymi krzewami, rejony nieco obumarłe, a także obszary porośnięte przez sosny.

    Na wysokości 2000 metrów docieramy do gór wysokich, których roślinność jest wyjątkowa. Spotykają się tam piękne i kolorowe rośliny rosnące na przekór trudnym warunkom panującym w Parku Narodowym Teide, na najwyższej górze Hiszpanii.

Występują tutaj również licznie palmy różnych gatunków.

Opuncje upodobały sobie tutejszy klimat, rosną do dość pokaźnych rozmiarów drzewa.

   Liczne krzewy, kaktusy, czy drzewa, obficie kwitną fantazyjnymi kwiatami. Wszystko jednak uzależnione jest kiedy się Teneryfę odwiedza. Niemniej mimo dość surowego klimatu, przynajmniej po jego wschodniej stronie, nie będziemy narażeni tylko na nagie skały, suche patyki i piach. Natura potrafi tu miło zaskoczyć.

 

  Oczywiście temat flory Teneryfy w tym małym artykule nie jest wyczerpany. Nawet dość dobrze nie jest "liźnięty". Chciałem tylko pokrótce ukazać ten ciekawy świat na atlantyckiej wyspie.

Aquarium Berlin

   Tuż przy głównym wejściu do Berlińskiego ZOO znajduje się budynek Aquarium Berlin na zwiedzenie którego osobiście zachęcam.

Budynek dzieli się na trzy części: akwarium, terrarium i insektarium. Możemy tu oglądać ponad 9 tyś. okazów z 800 różnych gatunków ryb, skorupiaków, gadów, płazów, pajęczaków i owadów. Znajduje się tutaj niezwykłe bogactwo różnorodności gatunkowej skupionej na niewielkiej przestrzeni.

 

 Dzięki temu jesteśmy w stanie przejść trzy kondygnacje w niedługim czasie, nie martwiąc się o nogi.

 
   W samum dziale poświęconym środowisku wodnemu , mamy możliwość podziwiania ryb, skorupiaków i bezkręgowców z wód słodko jak i słonowodnych.

   

Barranco de Masca

Niezwykle urokliwe i godne polecenia miejsce - wioska Masca.

Barranco de Masca

    Barranco de Masca ( Wąwóz Masca ) - położony w północno zachodniej części Teneryfy, w masywie górskim Teno wąwóz, jest jednym z ważniejszych punktów odwiedzin turystów. Wcięty pomiędzy wysokie, strome ściany otwiera się w kierunku oceanu, skąd rozciąga się widok na wyspę La Gomera.

Z wioski prowadzi ścieżka w dół wąwozu, doprowadzająca do oceanu.

W oddali widoczna wyspa La Gomera

     Położona tu wioska Masca (600 m n.p.m) jest dużą atrakcją turystyczną, lecz późnym popołudniem ilość turystów maleje, co w znacznym stopniu uprzyjemnia chwile tu spędzone.

  

    Do wąwozu jak i wioski Masca od południa, od strony miasteczka Santiago del Teide, prowadzi bardzo urocza, ale wymagająca, bo niezwykle kręta droga.Trzeba tu naprawdę uważnie jechać, gdyż droga jest wąska, pełna ostrych zakrętów gdzie widoczność ograniczają skały a ruch samochodów jest chwilami dość duży. Widoki jednak rekompensują cały wysiłek.

     Od południa zaś, od miasteczka Las Portelas droga jest znacznie mniej wymagająca, z łagodniejszymi zjazdami i mniejszą ilością zakrętów, I z tej strony widok na wąwóz jest niezgorszy. Można go spokojnie podziwiać z tarasu widokowego umiejscowionego na ostatnim zakręcie drogi wspinającej się na wzgórze.







    Jeszcze do 2007 roku wzgórza wąwozu porośnięte były bujną roślinnością. Niestety pożar pochłonął niemal całkowicie roślinność, pozostawiając nagie skały. Gdzie nie gdzie pozostawione przez żywioł drzewa i krzewy upiększają to miejsce, i dają do myślenia , jak musiał wyglądać w czasie swojej świetności.
Powoli jednak roślinność na stokach się odradza.

    Osobiście nie zszedłem w dół do wąwozu, i nie doszedłem do plaży na jego końcu. Brak czasu, a może bardziej późna pora i nieco napięty plan dnia, oraz niezwykle wysoka temperatura ( w okolicach +35'C ) zmusiły mnie do pozostawienia tego na inny czas. Więc może wkrótce ...

Ruchome wydmy - Rąbka (SPN)

Jedna z wyższych wydm, mierząca 55 m n.p.m w okolicach Rąbki

Ruchome wydmy - Rąbka

     Ruchome wydmy znajdujące się w Słowińskim Parku Narodowym zaliczane są do jednych z największych w Europie. Położone są w środkowej części wybrzeża polskiego, między Rowami a Łebą.

 

Morze piachu wchłaniające wyspę drzew

... drzewa umierają stojąc ...

    W skład Słowińskiego Parku Narodowego wchodzą - Mierzeja Łebska, Nizina Gardeńsko-Łebską, przymorskie jeziora: Łebsko, Gardno, Jezioro Smołdzińskie, Jezioro Dołgie Wielkie i Dołgie Małe, bagna, torfowiska, ruchome piaski, ruchome wydmy i bory.



 

  Ruchome wydmy powoli lecz nieustannie przysypują przyległe do nich lasy i bory. Niejednokrotnie odsłaniają już martwe drzewa, co tutejszemu miejscu nadaje charakterystycznego uroku.

Niezwykła granica dwóch światów ...

 
 W kontakcie bagien i wydm często powstają niebezpieczne ruchome piaski.

Słowiński Park Narodowy to nie tylko wydmy. Znajdują się tu także bijące zielenią gęste bory i lasy.