Kuc islandzki

Kuc islandzki 

 
    Kuc islandzki - to małe, wytrzymałe i długo żywotne konie wyhodowane w Islandii.
Choć konie są małe, czasem wielkości kuców, większość rejestrów ras wspomina islandy jako konie.
W ich ojczyźnie jest niewiele chorób; islandzkie prawo zapobiega importowaniu koni do kraju, a wywożone nie mogą wracać.

    Konie islandzkie osiągają średnią wysokość w kłębie od 130 do 145 cm , która jest często uważana za rozmiar kuców, ale hodowcy i rejestry ras zawsze odnoszą się do islandów jako koni. Kilka teorii próbuje tłumaczyć dlaczego islandy są zawsze nazywane końmi, wśród których jedna mówi o żywiołowym temperamencie rasy i ogromnej osobowości, i brakiem słowa "kuc" w jęz. islandzkim. Inna teoria sugeruje, że waga rasy, struktura kości i umiejętności dźwigania ciężarów pozwalają na sklasyfikowanie jako konia, prędzej niż kuca.

    Islandy występują w prawie wszystkich maściach, wliczając w to kasztanowatą, bułaną, gniadą, karą, myszatą, palomino, srokatą i dereszowatą. W języku islandzkim jest ponad 100 nazw dla różnych kolorów i wzorów.

  Rasa jest znana jako wytrzymała i stosunkowo niewymagająca dużo jedzenia. Rasa ma podwójne owłosienie, służące do lepszej izolacji w zimnych temperaturach
Często zamiast komfortowej stajni wolą zwykły daszek.
  Są to konie twarde, na Islandii w surowym klimacie i przy zmiennej pogodzie doskonale sobie dawały radę.



   Selektywna hodowla przez stulecia doprowadziła rasę do teraźniejszej formy. Dobór naturalny także był ważny, surowy klimat Islandii wyeliminował wiele koni przez zimno i głód.

  Islandy są bardzo przyjazne, posłuszne i łatwe w hodowli, chociaż również entuzjastyczne i pewne siebie. Są również spokojne i ciekawskie.
 Uwielbiają towarzystwo innych koni i pozostawione samotnie na wybiegu cierpią. Jeżeli nie mamy drugiego konia, kuc zadowoli się towarzystwem kozy albo w ostateczności owcy.


 




Niska częstość występowania chorób w Islandii jest utrzymywana przez prawa uniemożliwiające powrót koni wywożonych z kraju i poprzez wymóg, aby wszystkie sprzęty końskie importowane do kraju były nowe i nieużywane. W rezultacie rodzime konie nie nabyły odporności na choroby. Epidemia na wyspie mogłaby być katastrofalna dla rasy^. To stwarza problemy z pokazywaniem rodzimych islandzkich koni przeciwko innym rasom spoza kraju, ponieważ żadne konie nie mogą być przywożone do Islandii, a koniom raz opuszczającym kraj nie wolno wrócić. Z tego powodu islandy są w typie kuca pierwotnego, z bardzo niewielką domieszką krwi orientalnych.

Przodkowie konia islandzkiego były prawdopodobnie zabierane na Islandię przez wikingów pomiędzy rokiem 860 a 935.
    Około 900 lat temu próbowano wprowadzić geny koni ze Wschodu do islandów, w wyniku degeneracji koni. W 982 roku islandzki Althing (parlament) przyjął ustawę zakazującą przywóz koni do Islandii, co zakończyło krzyżowanie. Rasa nie posiada domieszek innych ras od ponad 1000 lat.


    W latach 1783 i 1784, około 70% koni w Islandii zostało zabitych przez popiół wulkaniczny, zatrucia i głód po wybuchu wulkanu Laki. Erupcja trwała osiem miesięcy, pokryte zostały setki kilometrów kwadratowych ziemi lawą, a wiele rzek zostało przekierowanych lub wysuszonych. Populacja powoli odzyskiwała liczebność w ciągu następnych stu lat i od początku XX wieku hodowla selektywna ponownie stała się ważna.


Więcej zdjęć: https://plus.google.com/u/0/photos/108677385925297275633/albums/5993972676432616817
Wiadomości: Wikipedia
Zdjęcia: Autor