Kanion Prestahnukur

Ponad stumetrowej wysokości urwiska większe wrażenie robią na żywo, niż na zdjęciach.

            Niestety nie wiem jak nazywa się kanion biegnący pod, czy raczej obok wulkanu     Prestahnúkur, dlatego też umownie nazwę go - Kanoin Prestahnúkur. Jeśli ktoś zna jego nazwę i jest skłonny mi ją zdradzić czy podać, lub odnajdę ją gdzieś w czeluściach internetu lub bibliotek, niechybnie ją zaktualizuję.

Kanion Prestahnúkur

Wodospad kończący kanion.

  Kanion Prestahnúkur biegnie wzdłuż zachodniej ściany wulkanu  Prestahnúkur, dokładnie pomiędzy tymże a górą (wulkanem) Hadegisfetllsydra. Swój początek bierze u podnóża lodowca Geitlandsjokull. Niewielki wodospad rozpoczyna kanion (lub kończy, jeśli idziemy tym kanionem od jego drugiej, szerokiej części - a innego wyjścia tu zasadniczo nie mamy) dość wąskim gardłem, by po chwili przejść w szeroki i ciekawy korytarz wśród wysokich, kolorowych i ciekawie uformowanych klifów.

Wszędzie widoczna jest dynamiczna historia tego miejsca.

 







   Przez kanion płynie niewielki strumień, rzeźbiąc go i odsłaniając kolejne warstwy skał, lawy i sprasowanego popiołu. Widok jest niezwykle ciekawy. Obrazuje potęgę natury, i naszą przy niej kruchość.

  Wulkan  Prestahnúkur znajduje się w zachodniej części tak zwanego Highlandu - miejsca gdzie na niewielkim obszarze znajduje się wiele gór ze szczytami przekraczającymi 1000 m n.p.m. Leży na zachód od lodowca Geitlandsjokull, który jest częścią większego lodowca Langjokull. 

Wulkan  Prestahnúkur i widoczny za  nim lodowiec Geitlandsjokull. Z lewej strony widać wejście do kanionu.

Kolorowe i poskręcane kolumny bazaltowe.

   Wulkan  Prestahnúkur jest aktywny, na co wskazuje podwyższona temperatura przy jego podstawie.W 2009 roku geolodzy z Islandzkiego Instytuty Meteorologicznego badali materiały na temat trzęsień ziemi w tym rejonie. Badania wykazały, że szczeliny wulkaniczne ciągną się w kierunku południowo-północnym i biegna między innymi pod lodowcami Pórisjokull i Geitlandsjokull- Langjokull.

Obsydian

 












   
Więcej zdjęć: https://plus.google.com/u/0/photos/+S%C5%82awomirB%C4%85czkowski/albums/6141779653766407009
Tekst i zdjęcia: autor 

Zaćmienie Słońca i Księżyca

Zaćmienie Słońca obserwowane  w Polsce 20 marca 2015

Zaćmienie Słońca

Zaćmieniem Słońca nazywamy zjawisko astronomiczne powstające, gdy Księżyc znajdzie się pomiędzy Słońcem a Ziemią, i tym samym przesłoni światło słoneczne. W Polsce 20 marca 2015 mieliśmy okazję oglądać częściowe zaćmienie Słońca (wahające się od 73 do 65% w zależności od regionu Polski).

Zaćmienie częściowe  występuje, gdy obserwator nie znajduje się wystarczająco blisko przedłużenia linii łączącej Słońce i Księżyc, by znaleźć się całkowicie w cieniu Księżyca, lecz na tyle blisko, że znajduje się w półcieniu.

 W ciągu roku występują (gdzieś na kuli ziemskiej) co najmniej dwa zaćmienia Słońca, ale nie więcej niż pięć (z tych najwyżej trzy są całkowite). Statystycznie całkowite zaćmienie Słońca zdarza się na danym obszarze co 370 lat.

 Ostatnie zaćmienie Słońca obserwowane w Polsce nastąpiło 20 marca 2015  roku. Było to dość głębokie zaćmienie częściowe widoczne w całym kraju w godzinach przedpołudniowych.



 Z powodu ruchów pływowych  występujących na Ziemi Księżyc stopniowo oddala się od naszej planety. Tempo tego ruchu to około 4 cm rocznie. Za mniej więcej 600 mln lat średnica kątowa tarczy Księżyca stanie się na tyle mała, że całkowite zaćmienia Słońca przestaną występować na Ziemi, natomiast będą zdarzać się jedynie zaćmienia częściowe i obrączkowe.

Zaćmienie Księżyca obserwowane z terenu Islandii dnia 21.12.2010

  Zaćmienie Księżyca 

    Zaćmienie Księżyca nazywamy  zjawisko astronomiczne powstające, gdy Ziemia znajduje się między Słońcem a Księżycem będącym w pełni  i Księżyc „wejdzie” w stożek cienia Ziemi. 

Dla wyjaśnienia pojęcia zaćmienia całkowitego i częściowego Księżyca konieczne jest zrozumienie pojęć: „stożek cienia całkowitego” i „stożek półcienia”.

• Stożek cienia całkowitego to miejsce geometryczne tych punktów znajdujących się po przeciwnej stronie Ziemi niż Słońce, z których Słońce jest całkowicie niewidoczne.

• Stożek półcienia to miejsce geometryczne tych punktów, z których tylko część Słońca jest widoczna, a część zasłonięta przez Ziemię.

Całkowite zaćmienie Księżyca

  
  Jeżeli Księżyc krążąc dookoła Ziemi przejdzie cały przez stożek cienia całkowitego Ziemi, to promienie słoneczne przez pewien czas w ogóle nie dochodzą bezpośrednio do jego powierzchni. Cała powierzchnia Księżyca jest wtedy ciemna i jest to całkowite zaćmienie Księżyca. Jeżeli tylko część Księżyca przesunie się przez stożek cienia całkowitego Ziemi, następuje zaćmienie częściowe.





   Czas trwania całkowitego zaćmienia Księżyca jest różny – maksymalnie 1 godzina i 47 minut. W ciągu roku zdarzają się co najmniej dwa zaćmienia Słońca, a w sprzyjających warunkach pięć. Natomiast rocznie mogą wystąpić tylko trzy zaćmienia Księżyca, ale może być też tak, że w danym roku nie zdarzy się ani jedno (nawet częściowe). Jednak dla danego miejsca obserwacji zaćmienia Księżyca widoczne są częściej niż zaćmienia Słońca. Powodem jest fakt, że to ostatnie zjawisko jest widoczne tylko w pasie węższym od 300 km dla zaćmień całkowitych. Natomiast zaćmienie Księżyca widać wszędzie tam, gdzie Księżyc znajduje się nad horyzontem.

Zdjęcia: autor
Wiadomości: wikipedia