 |
| Czaszka Stygimolocha |
Muzeum Historii Naturalnejw Berlinie
Muzeum Historii Naturalnej w Berlinie (niem. Museum für Naturkunde),jest to pierwsze państwowe muzeum na świecie. Muzeum znane jest także jako Naturkundemuseum, rzadziej jako Humboldt-Museum.
 |
| Brachiosaurus |
Jednym z najbardziej znanych eksponatów jest największy zrekonstruowany i złożony szkielet dinozaura na świecie.Okaz zrekonstruowanego dinozaura gatunku Brachiosaurus zajmuje główne miejsce w środkowej sali wystawowej.
Okaz składa się ze skamieniałych kości, wykopanych podczas wyprawy niemieckiego paleontologa Wernera Janenscha do Tanzanii, w latach 1909-13. Szczątki pochodzą w większości z jednego zwierzęcia, z wyjątkiem kilku kręgów ogona, które są pozostałości innego zwierzęcia podobnej wielkości i tego samego gatunku.
Cały okaz mierzy sobie 11,72 metrów wysokości i 22,25 metrów długości. Szacuje się, że samo zwierzę ważyło ponad 50 ton.
 | |
| Sama czaszka jest pokaźnych rozmiarów |
Nazwa Brachiosaurus oznacza „ramienny jaszczur” i odwołuje się do jego przednich kończyn które były dłuższe od tylnych. Część paleontologów uważała do niedawna, że ze względu na swój ogromny ciężar zwierzęta te o wiele lepiej czuły się częściowo zanurzone w wodzie.
 |
| Diplodok |
 |
| Kentrozaur. Jego tropy odkryto również w Polsce. |
Żył w późnej jurze, około 155 mln lat temu. Miał ok. 5 m długości i ważył ok. 1tony i żywił się roślinami. Był uzbrojony w potężne kolce znajdujące się na ogonie i na wysokości łopatek, które służyły do obrony przed drapieżnikami. Miał na grzbiecie dwa rzędy płyt kostnych w kształcie trójkątów pokrytych (jak się sądzi) dobrze ukrwioną skórą. Zapewne służyły one do regulacji temperatury ciała.
 |
| Dikreozaur |
Dikreozaur (Dicraeosaurus) to rodzaj dinozaura z infrarzędu zauropodów, umieszczany w jednej nadrodzinie z diplodokiem. Należał do mniejszych przedstawicieli zauropodów, osiągając długość do 20 m i masę około 12,8 tony. Posiadał kołkowate zęby przystosowane do spożywania miękkiego pokarmu. Żywił się prawdopodobnie nisko rosnącą roślinnością, nie mogąc unieść za wysoko swej szyi. Miał długi biczowaty ogon. Jego nazwa wywodzi się od rozdwojonych wyrostków kolczystych kręgów, wpływających na układ więzadeł grzbietu zwierzęcia.
|
| Stygimoloch |
Żyły w okresie kredy na obszarze współczesnej Ameryki Północnej i Eurazji. Posiadały duże, kopulaste i zgrubiałe kości sklepienia czaszki, dlatego nazywa się je również dinozaurami grubogłowymi.
Niektóre z nich z tyłu czaszki, jak również na nosie i po bokach głowy posiadały gruzełkowate narośla oraz kolce, których przeznaczenie nie jest pewne.
Niektóre gatunki mogły osiągać 5 m długości.
Głowy pachycefalozaurów są dość ciężkie i dlatego by poszczególne osobniki mogły utrzymać stan równowagi, konieczne było cofnięcie głowy w kierunku miednicy, pionowe osadzenie czaszki oraz zwiększenie masy i usztywnienie ogona. Duży ciężar czaszki musiał pociągnąć za sobą również zmiany w budowie odcinka szyjnego kręgosłupa, który przybierał zapewne esowaty kształt. Nogi pachycefalozaurów nie były zbyt długie, co sprawiało, ze nie mogły z pewnością szybko biegać.
W czasie moich odwiedzin muzeum w styczniu 2014 roku, trwała przebudowa wnętrz, jak i - czego dowiedziałem się później - zmiana wystawowa eksponatów, która z kolei jest dość cykliczna. Innymi słowy, przyjeżdżając do muzeum co kilka miesięcy jesteśmy w stanie oglądać nowe eksponaty, oraz inne aranżacje tych "kluczowych". Przy następnych odwiedzinach liczę na niespodziankę. :)
cdn.
Miejsca źródłowe: Wikipedia; Porta:Dinozaury; źródła własne
Zdjęcia: autor
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz