sobota, 9 stycznia 2016

Ślimaki



Ślimaki


  Temat tego posta może wydawać się nieco dziwny. W "poczekalni" bloga zalegał od dłuższego czasu, jakoś niechętnie chciał ujrzeć światło dzienne, nieco się ślimaczył. I chyba niesłusznie. Bo choć na te stworzenia patrzymy z reguły niezbyt chętnie (szczególnie na te nagie, i szczególnie w naszych ogrodach) to ślimaki w zasadzie nie opanowały jedynie powietrza. Gromada ta jest niezwykle bogata w gatunki i bardzo zróżnicowana – zalicza się do niej około 105 tys. gatunków, z czego w Polsce występuje 6 gatunków morskich oraz ok. 200 gatunków lądowych i około 50 słodkowodnych.

 Bursztynka pospolita - Succinea putris

 Bursztynka pospolita (Succinea putris) – jest gatunkiem lądowego ślimaka z rodziny bursztynkowatych.  Żyje w wilgotnych siedliskach Europy i północnej Azji, na liściach roślin, często trzciny i tataraku. Muszlę ma przezroczystą, bursztynowego koloru, do której zwierzę nie może się schować całkowicie. W razie potrzeby wystająca część ciała otaczana jest błonką z wysychającego śluzu. Ostatni skręt muszli znacznie rozdęty, otwór szeroko jajowaty, wyższy niż połowa muszli. Jej wysokość waha się od 15 do 23 mm, a szerokość od 8 do 11 mm.

 Wstężyk gajowy - Cepaea nemoralis





 Wstężyk gajowy (Cepaea nemoralis) – to gatunek  roślinożernego ślimaka lądowego z rodziny ślimakowatych, i jest jednym z bardziej pospolitych gatunków ślimaków w Polsce. To również jeden z trzech wstężyków występujących w naszym kraju. Muszla tego ślimaka, w zarysie kulista, ze stożkowato wzniesionymi skrętami, ma bardzo duże zróżnicowanie barwne – opisano kilkadziesiąt odmian barwnych. Spotyka się osobniki o muszlach żółtych z ciemnymi paskami, różowych, aż po osobniki o muszli czerwonobrunatnej lub ciemnobrązowej z żółtymi paskami lub bez pasków. 


  Wysokość muszli obu gatunków są zbliżone i wynosi 17–20 mm, szerokość 21–27 mm



Wstężyk ogrodowy - Cepaea hortensis


 Wstężyk ogrodowy (Cepaea hortensis) jest niezwykle podobny do wstężyka gajowego. Różni ich tylko jasna warga otaczająca otwór muszli. Żywią się glonami i roślinami zielnymi, zwłaszcza ich obumarłą tkanką.
Wstężyki gajowe oraz wstężyki ogrodowe są jadalne, ale rzadko spożywane przez ludzi ze względu na niewielkie rozmiar.  Naturalnym wrogiem wstężyków jest drozd śpiewak.

Ślimak zaroślowy - Arianta arbustorum
   






Ślimak zaroślowy (Arianta arbustorum) – to gatunek płucodysznego ślimaka z rodziny ślimakowatych. W Polsce jest jednym z najpospolitszych ślimaków lądowych. Jest pospolity w wilgotnych lasach liściastych o gęstym podszyciu. Jest szeroko rozprzestrzeniony w środkowej oraz północno-zachodniej Europie, również na Wyspach brytyjskich, Na terenie Skandynawii, Finlandii i Islandii. Ukrywa się pod opadłymi liśćmi, kamieniami, powalonymi drzewami oraz gałęziami. Chętnie wędruje po wilgotnym podłożu i wtedy go najłatwiej znaleźć. Jego "domek" ma 18–25 mm szerokości , a wysokość 15–27 mm. Dożywa do 8 lat.



 Ślimak winniczek (Helix pomatia) to największy lądowy ślimak w Polsce o średnicy muszli przeciętnie ok. 5 cm. Występuje w południowo-wschodniej i centralnej Europie. Bywa eksportowany z Polski do Francji, gdzie uważany jest za przysmak. Cystersi od średniowiecza hodowali winniczka w ogrodach i parkach przyklasztornych. Używali oni mięsa tego ślimaka jako uzupełnienia ubogiej w białko diety, stosowanej podczas długotrwałych postów, gdyż – podobnie jak ryby - ślimaki były uważane za potrawę postną. I chyba też dlatego dziś w UE został "rybą lądową" (?!) Na terenie Polski jest objęty ochroną częściową. Zamieszkuje obszary o dużej wilgotności, lasy, parki, ogrody. Żywi się świeżymi liśćmi, stąd często uważany za szkodnika ogrodów.




Zdjęcia: autor
Wiadomości: Wikipedia, net

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz