Szczeliniec Wielki

Szczeliniec Wielki

Będąc w Sudetach grzechem jest dokładnie nie zwiedzić Kotlinę Kłodzką, a jeszcze większym błędem jest pominąć Szczeliniec Wielki i niedalekie Błędne Skały, czy Radkowskie Skałki.

 

 

Szczeliniec Wielki (zwany Hejszowiną) jest najwyższym szczytem Gór Stołowych otoczony blokami skał piaskowcowych dochodzących do 60 m wysokości. Liczy sobie 919 m n.p.m, choć samego podejścia mamy zaledwie 259 m. Nie zmienia to faktu, że należy do Korony Gór Polski. Tworzy wierzchowinę o długości 600 m i szerokości 300 m.

Szczeliniec Wielki, podobnie jak całe Góry Stołowe, zbudowany jest ze skał górnej kredy, głównie piaskowców ciosowych. Powstawały one w środowisku morskim. Piaskowcowa powierzchnia szczytu jest zwietrzała i popękana, dzięki czemu tworzy różnorodne formy skalne przypominające swoim wyglądem ludzi i zwierzęta oraz głębokie wąwozy i korytarze tworzące labirynt skał.

 

 Bardzo blisko Szczelińca Wielkiego znajduje się nieco niższy, ale równie rozległy masyw Szczelińca Małego. Szczeliniec Mały jest objęty ochroną ścisłą i jest całkowicie zamknięty dla ruchu turystycznego, chociaż do połowy lat 80. XX w. wolno się tam było wspinać pod warunkiem posiadania uprawnień taternickich.

 Szczyt porasta ubogi las świerkowy z niewielką domieszką sosny, jarzębiny i brzozy oraz buka. Rosnące na skałach i w szczelinach drzewa mają często skarłowaciałe lub zdeformowane kształty. Natomiast na zboczach Szczelińca Wielkiego rosną dorodne lasy świerkowe z domieszka buka. Interesującą florę mają głębokie i chłodne rozpadliny skalne - występują w nich reliktowe gatunki wątrobowców oraz świecący mech - świetlanka Schistostega osmundecea . Na skałach północnego zbocza na wysokości około 850 metrów rośnie endemiczny gatunek mchu Dicranum sendtneri. Z ciekawszych gatunków fauny trzeba wymienić ptaki: pustułkę, kopciuszka, rudzika i mysikrólika. Godne uwagi są jednak przede wszystkim walory krajobrazowe Szczelińca, zwłaszcza niezwykłe bogactwo form skalnych.

 Na szczycie znajduje się kilka punktów widokowych, skąd przy dobrej widoczności można zobaczyć całą Ziemię Kłodzką, a także pasmo Sudetów wraz z Karkonoszami.

Szczelina Piekiełko.

 Niezmiernie ciekawym fragmentem Szczelińca Wielkiego jest tzw. "Piekiełko". Jest to szczelina skalna o długości ok. 100 m i głębokości blisko 20 m ze specyficznym mikroklimatem o niskiej temperaturze i dużej wilgotności powietrza. Z uwagi na panujące tu warunki klimatyczne, na dnie "Piekiełka" śnieg zalega zwykle do połowy czerwca. 

  W ciemnych i wilgotnych szczelinach Piekiełka występuje bogate zbiorowisko sinic i wątrobowców. Właśnie tu ma jedyne odnotowane dotąd w Polsce stanowisko reliktowy gatunek wątrobowca Gumnacolea acutiloba. 

 

Zdjęcia: autor

Wiadomości: materiały własne, net