Kamienie runiczne
Średniowieczna Skandynawia kojarzy nam się zwykle ze złymi, uzbrojonymi po zęby, nie znającymi strachu, rogatymi wojami zwanymi wikingami (rogate hełmy to tylko niestety ładny współczesny mit), którzy to podbijali świat mieczem i toporem. Po tamtych czasach, i wikingach wiele nie zostało. Raz na jakiś czas archeolodzy odkopią ich okręt, gdzieś indziej pozostawione przez nich bogactwa czy zapomniane resztki osad. Na terenach dzisiejszej Szwecji, Norwegii, Danii i Islandii można napotkać również jeszcze pewne ciekawe artefakty.
Kamienie runiczne powstawały głównie w latach 200–1100.
Kamienie te stawiane były dla upamiętnienia różnych ważnych wydarzeń czy ludzi, miały także znaczenia magiczne.
Występują przede wszystkim na terenie Szwecji, oprócz
tego pojawiają się w Danii, Norwegii i innych miejscach, które
znajdowały się pod wpływem kultury nordyckiej takich jak Islandia,
Grenlandia, wyspy brytyjskie czy Irlandia. Łącznie odnaleziono ich 6081 sztuk, z czego w samej Szwecji 2651. W Islandii jest 39 kamieni runicznych.
Napisy runiczne są w ogólności układane według jakiejś linii
prowadzącej. Z początku najczęściej była to linia prosta i powszechnie
stosowano kierunek pisma od prawa do lewa. Później napisy coraz częściej
umieszczano wzdłuż linii o charakterze ozdobnym, najpierw w kształcie
ciała węża, a potem nawet smoka. Typ zdobienia pomaga badaczom run przy
datowaniu kamieni i identyfikacji rytownika.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz