Tarnica

Tarnica - widok od strony Wołosatego.

Tarnica

    Tarnica jest najwyższą bieszczadzką górą, biorąc pod uwagę polską stronę. Składa się tak naprawdę z dwóch szczytów - 1346 i 1339 m n.p.m., i tak jak nazwa wskazuje -  słowo "tarniţa" w języku rumuńskim oznacza siodło, przełęcz - wyglądem przypomina siodło.

Tarnica widziana od strony Rozsypańca.

 Wznosi się na końcu pasma połonin, w grupie tak zwanego gniazda Tarnicy i Halicza.

Krzemień

  Szczyt Tarnicy wznosi się ponad 500 m nad dolinę Wołosatki. Od sąsiedniego masywu Krzemienia, grzbiet oddzielony jest głęboką Przełęczą Goprowską, natomiast z Szerokim Wierchem łączy się charakterystyczną, ostro wciętą w grzbiet przełęczą o wysokości 1275 m n.p.m., od której pochodzi nazwa góry.

  Wąski, ostry, nieco wydłużony grzbiet góry, z dwoma wyraźnymi wierzchołkami (1346 i 1339 m n.p.m.), wyścielają złomiska skał i zdobią bruzdy naturalnych zagłębień, a także resztki wojennych okopów. Z południowej strony opada w dół wysoka skalna ściana, a niżej rozścielają się wielkie pola kamiennego rumoszu.

Na szczyt prowadzą dwa szlaki. Oba biegną przez ciekawe lasy bukowe i mieszane.

 Wiadomości: Wikipedia i zasoby własne
Zdjęcia: autor