niedziela, 10 maja 2015

Żuraw zwyczajny


Żuraw zwyczajny

   Żuraw zwyczajny (żuraw, żuraw popielaty, żuraw szary - Grus grus) jest jednym z większych ptaków jakie można spotkać w naszym kraju. Ten "zwiastun wiosny" przylatuje do Polski w marcu, czasem nawet w lutym z terenów Hiszpanii i Afryki Północnej. W miarę zbliżania się okresu rozrodu stado dzieli się na mniejsze grupy po kilka osobników, by jesienią znów zebrać się w stada liczące ich nawet kilkaset.


   Żurawie zamieszkują północną i środkową część Eurazji . Do niedawna można go było spotkać w całej Europie. W wyniku osuszania podmokłych lasów zniszczono jego lęgowiska i obecnie na południe od Bałtyku i na południu Europy występuje tylko wyspowo. Ciągły zasięg obejmuje Półwysep Skandynawski, północną Rosję i Azję, aż po wschodnią Syberię.
 Podczas przelotów stada lecą w kluczach lub skośnych szeregach i wydają donośny głos zwany klangorem.

 







  Większy od bociana i łatwo od niego odróżnialny po długich, zwisających w kształcie pióropusza ozdobnych piórach na ogonie i grzbiecie. Są to wydłużone, pokarbowane lotki III rzędu.

  Jest wysokim ptakiem, bo osiąga do 140 cm wysokości i rozpiętość skrzydeł do 220 cm. Charakteryzuje się wysmukłą sylwetką o długiej szyi, długich nogach i wydłużonym dziobie. Upierzenie ma popielatoszare z czarno ubarwioną spodnią stroną szyi, białej z wierzchu. Czoło i ciemię jest ciemnoszare, nasada dzioba i czubek głowy czerwone. Wewnętrzne wydłużone lotki drugorzędowe przykrywają ogon.


   Zamieszkuje rozległe bagna wśród lasów torfowiska, wrzosowiska, nad jeziorami i starorzeczami. Zwykle w oddaleniu od siedzib ludzkich, ale żeruje także na łąkach i polach uprawnych. W Europie Środkowej lęgowiska znajdują się w wilgotnych obniżeniach terenu, np. olsach, torfowiskach wysokich i niskich, zalewanych łąkach i pastwiskach, w strefach przybrzeżnych i coraz częściej w rowach między polami.


  Żurawie są wszystkożerne, ale dominuje u nich pokarm roślinny, w tym nasiona, uzupełniany gryzoniami, owadami, robakami i mięczakami. Terytorium żerowania jest bardzo rozległe i na obszarach rolniczych może dochodzić do 120 ha.

Zdjęcia:autor
Wiadomości: zasoby własne, Wikipedia, Internet

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz